 |
| Ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας μαζί με την άλλη μεγάλη δόξα της ΑΕΜ, Μίμμη Δενδρινό και τότε βοηθό του. |
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα 1η Απριλίου από τον άδικο χαμό του Γιάννη Κυράστα. Η κορυφαία αυτή φυσιογνωμία του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο, έφυγε, νικημένη από μια σπάνια ασθένεια. Ο Άνθρωπος που χάρισε στην ΑΕΜ, κορυφαίες στιγμές και έγραψε το όνομα του στην ιστορία της ομάδας, με χρυσά γράμματα. Φόρεσε σε τρεις αγώνες την φανέλα με το κανόνι στο στήθος, κάτι που αποτελεί ξεχωριστή στιγμή για στην μεγάλη ιστορία του Συλλόγου. Ωστόσο μοιάζει σα να μην έχει φύγει από κοντά μας καθώς ζει στις αναμνήσεις μας.
Από τις αρχές του Μάρτη του 2004 ο πρώην άσος του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, αντιμετώπιζε ένα σοβαρότατο πρόβλημα με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε δύο κρίσιμες χειρουργικές επεμβάσεις. Στις 22 Μαρτίου του ο Γιάννης Κυράστας ανακτά τις αισθήσεις του και με περίσσεια αξιοπρέπεια και δύναμη ψυχής σκορπάει ελπίδα. Μία εβδομάδα αργότερα όμως τα πράγματα αλλάζουν και η κατάσταση της υγείας του δυσχεραίνει απότομα. Πρωταπριλιά του 2004 και η είδηση στα δελτία μόνο με ψέμα έμοιαζε. Κακόγουστο… Δυστυχώς ήταν αλήθεια… Πίσω του άφησε τρία διαμάντια, τη γυναίκα του Ρούλα και τις κόρες του Εβελίνα και Βέρα.
Ο Γιάννης Κυράστας στον Ολυμπιακό
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1952. Είκοσι χρόνια αργότερα, στις 10 Δεκεμβρίου 1972 ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος τον εμπιστεύτηκε για πρώτη φορά να φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού σε μία αναμέτρηση εναντίον της Καβάλας. Ο Κυράστας, που μέχρι τότε αγωνιζόταν στα τμήματα υποδομής των "ερυθρόλευκων", εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την ευκαιρία που του δόθηκε και γρήγορα καθιερώθηκε στην ομάδα του Πειραιά, αγωνιζόμενος στη θέση του δεξιού μπακ. Ως παίκτης του Ολυμπιακού κατέκτησε 5 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, έχοντας 223 συμμετοχές, 16 εκ των οποίων σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Ο Γιάννης Κυράστας στον Παναθηναϊκό
Το 1981 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης θέλει να επιτύχει άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στο γόητρο του αιωνίου αντιπάλου, και ταυτόχρονα να ισχυροποιήσει την ομάδα του. Την αρχή την είχε κάνει ένα χρόνο πριν, με την απόκτηση του Γιώργου Δελληκάρη. Τώρα ήταν η σειρά του Μάικ Γαλάκου και του Γιάννη Κυράστα να αλλάξουν στρατόπεδο και να ντυθούν στα πράσινα. Έτσι, ξεκινάει άλλο ένα λαμπρό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική του ιστορία, αφού ως παίκτης του Παναθηναϊκού πανηγύρισε το κύπελλο το οποίο κατέκτησε την πρώτη του χρονιά στην Παιανία, όπως και τα 2 νταμπλ, του 1984 και του 1986. Συνολικά φόρεσε την φανέλα με το "τριφύλλι" 145 φορές, εκ των οποίων οι 14 ήταν σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στον Παναθηναϊκό άλλαξε και η θέση που αγωνιζόταν, αφού από το δεξί άκρο της άμυνας μετακινήθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού, όπου με την τεχνική του δημιούργησε την λεγόμενη "σχολή Κυράστα". Ο Γιάννης Κυράστας "κρέμασε" τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τον Νοέμβριο του 1986 σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Άρη, αφού πρώτα είχε προλάβει να γευτεί την χαρά την κατάκτησης 7 Πρωταθλημάτων και 6 Κυπέλλων. Μάλιστα τότε είχε κάνει μία δήλωση η οποία είχε σχολιαστεί πολύ. "Στο τέλος της καριέρας μου, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός από ότι Ολυμπιακός".
Ο Γιάννης Κυράστας στην εθνική
Σημαντικό κομμάτι της καριέρας του Γιάννη Κυράστα αποτέλεσε η Εθνική ομάδα. Ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που έχει να παρουσιάσει η χώρα μας, ήταν λογικό να διαπρέψει με την φανέλα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ήταν μόλις 22 ετών όταν στο ημίχρονο της φιλικής αναμέτρησης με την Κύπρο, στις 15 Νοεμβρίου 1974, αγωνίστηκε για πρώτη φορά με το εθνόσημο, ως αλλαγή του Ιωσηφίδη, στο ημίχρονο. Τελευταία του εμφάνιση με την εθνική ομάδα πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαΐου 1985, για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1986, με αντίπαλο την Πολωνία. Ενδιάμεσα πρόλαβε να αγωνιστεί άλλες 44 φορές με την γαλανόλευκη, ενώ κορυφαία του στιγμή με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αποτελεί -δίχως δεύτερη σκέψη- η συμμετοχή του στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το 1980, στα γήπεδα της Ιταλίας.
Ο Γιάννης Κυράστας στους πάγκους
Ο Γιάννης Κυράστας ως ένας γνήσιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου δεν μπόρεσε να μείνει μακριά για πολύ καιρό από την μεγάλη του αγάπη, και σύντομα επέστρεψε στις...υπηρεσίες της, αυτή τη φορά από το πόστο του προπονητή. Για πρώτη φορά σε πάγκο ομάδας κάθισε την περίδο 1987-88, αναλαμβάνοντας τον Εθνικό Ελληνορόσσων. Την επόμενη σεζόν θα κρατήσει στα χέρια του τις τύχες της ΑΕ Μεσολογγίου, χαρίζοντας στο λαό του Μεσολογγίου, μεγάλες και ιστορικές στιγμές, καθώς και τεράστιες νίκες, όπως το 4-1 κόντρα στον Παναιτωλικό. Το 1990 αναλαμβάνει την Προοδευτική. Επόμενος σταθμός του ο Εθνικού Πειραιώς, ενώ για τα επόμενα δύο χρόνια θα επιστρέψει στην Προοδευτική. Το μεγάλο άλμα θα το πραγματοποιήσει το 1993, όταν και αναλαμβάνει τον Πανιώνιο, που τότε αγωνιζόταν στη Β' εθνική, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν κάθεται στον πάγκο του Παναργειακού. Στην Α΄ Εθνική θα κοουτσάρει για πρώτη φορά το 1995, ως προπονητής του Εθνικού, ενώ θα ακολουθήσει ο Πανιώνιος (το 1997) και ο Πανηλειακός (το 1999), πριν έρθει η στιγμή της μεγάλης καταξίωσης και της πρόσληψης στον Παναθηναϊκό.
Και πάλι πράσινος
Τότε, το καλοκαίρι του 1999, κάποιοι μίλησαν για "λευκές πετσέτες" ακούγοντας το όνομα του Γιάννη Κυράστα για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η ιστορία έχει ήδη κρίνει εντός των αγωνιστικών χώρων ποιος είχε δίκαιο, χαρακτηριστική όμως θα μείνει η δήλωση του Κυράστα λίγο μετά την απώλεια του πρωταθλήματος: "Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό. Σας το είχα πει εγώ, τι να συζητάμε τώρα"; Στη συνέχεια της καριέρας του ακολούθησε ο Ηρακλής, για να επιστρέψει στο πολυαγαπημένο του "τριφύλλι" τη σεζόν 2001-02. Από τους πάγκους αποχώρησε στις 9 Δεκεμβρίου 2001 μετά από μία εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ.
